- rubeo
- rŭbĕo, ēre, v. n. [v. ruber], to be red or ruddy (class.).I.In gen.:II.
ulceribus quasi inustis omne rubere Corpus,
Lucr. 6, [p. 1602] 1166:per herbas Matutina rubent radiati lumina solis,
id. 5, 462; cf. id. 6, 210:oculi luce,
id. 6, 1146:ocelli flendo,
Cat. 3, 18:Tyrio murice lana,
Ov. A. A. 3, 170:sanguine litus Undaque,
id. M. 11, 375; cf.cruore,
id. ib. 4, 481:sanguineis aviaria baccis,
Verg. G. 2, 430.—In partic.A.To be reddened by blood:B.Sigea rubebant Litora,
Ov. M. 12, 71 (cf. supra, with sanguine and cruore).—To grow red, to redden, color up, blush:A.rubeo, mihi crede,
Cic. Att. 15, 4, 3; id. Verr. 2, 2, 76, § 187; Hor. Ep. 2. 1, 267; 2, 2, 156; Juv. 1, 166.— Hence, rŭbens, entis, P. a., being red, red, reddish.In gen.:B.in picturis ostroque rubenti,
Lucr. 2, 35:rubenti minio,
Tib. 2, 1, 55:murice,
Verg. E. 4, 43:vere rubenti,
id. G. 2, 319:rubente dextera,
Hor. C. 1, 2, 2:in rubente folio,
Plin. 16, 7, 10, § 29 (Jahn, in foliorum venis):rubentibus auriculis,
Suet. Aug. 69:cur iracundissime sint flavi rubentesque,
Sen. Ira, 2, 19, 5.— Comp.:superficies,
Plin. 37, 6, 23, § 89.—In partic. (acc. to II. B.), red with shame, blushing:virgo Inficitur teneras ore rubente genas,
Tib. 3, 4, 32:ore rubenti,
Mart. 5, 2, 7; Claud. Laud. Stil. 2, 327.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.